گالری رویاهای من

دانلود و ادامه شعر در ادامه مطلب...

دوست دارم جستجو در جنگل موی تو را

از خدا چیزی نمی‌خواهم به جز بوی تو را

دختر زیبای جنگل‌های آرام شمال

از کجا آورده دست باد گیسوی تو را؟

آستینت را که بالا داده بودی دیده‌اند

خلق رد بوسه من روی بازوی تو را

چشم‌هایت را مراقب باش، می‌ترسم سگان

عاقبت در آتش اندازند آهوی تو را

کاش جای زندگی کردن در آغوشت، خدا

قسمتم می‌کرد مُردن روی زانوی تو را

ناصر حامدی

لبانت قند مصری ، گونه هایت سیب لبنان را

روایت می کند چشمانت٬ آهوی خراسان را

من از هر جای دنیا ، هر که هستم٬ عاشقت هستم

به مِهرت بسته ام دل را ، به دستت داده ام جان را

چنانت  دوست می دارم٬ که با شوقِ تو می خواهم

بسازم وقف چشمت٬ تاک های مستِ پَروان را

بقیه در ادامه مطلب...

حال من خوب است اما با تو بهتر می‌شوم
آخ ... تا می‌بینمت یک جور دیگر می‌شوم

با تو حس شعر در من بیشتر گل می‌کند
یاسم و باران که می‌بارد معطر می‌شوم

در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری
آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم

آنقدرها مرد هستم تا بمانم پای تو
می‌توانم مایه گهگاه دلگرمی شوم

میل - میل توست اما بی تو باور کن که من
در هجوم بادهای سرد پرپر می‌شوم

مهدی فرجی

بقیه در ادامه مطلب...

از همان روزِ نخست

هر که ما را می دید

خودبخود می خندید !

غافل از اینکه اگر طعمه یِ ببری بشویم

می دانیم

که چه باید بکنیم !

م جعفری

با تو عهد بستم

این لبخند هر شب را

تا غروب فردا

این تپش قلبم را

معین کریمی - عهد بستم - زمستان 96

حس پنهان ترا من خوب میدانم که چیست

کَندن قلبی یخی بر چوب میدانم که چیست

برتن خشک درخت پیر چاقو میزنی

حس تو چون کار دارکوب است میدانم که چیست

هر تلاشی میکنی در فکر جویای دلی

در دلت غوغا بپاست ، آشوب میدانم که چیست

عاشقی لیلی صفت ، اندر پی مجنون خویش

شیفته و آشفته ای مجذوب میدانم که چیست

گر چه با قلب یخی گر ما بشعرم میدهی

خط خطی های دلت،آرام، میدانم

که چیست

حمید آرامیان - 24 آبان 97

تو دلگرمیِ من هستی، عزیزی نازنین دلدار
تو هم شیرین ترَ از قندی وَ هم زیباترَ از گلزار

دلیلِ ماندَنم هستی، دلیلِ این نوشتن ها 
ببین از عشقِ تو امشب! چه توصیفی کنم اینبار!

مِتانت از تو می بارد، شرف داری، به جان سوگند!
دلم پر می کشد ای جان، برایِ دیدنت بسیار

همیشهِ از تو می گویم، وقارت بس مرا کشته 
گمان! خواننده هم چون من، شود مشتاقِ این دیدار

ادامه شعر در ادامه مطلب...

ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﺎﻓﻪ ﻭ

ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩﻩ ﮔﻮﻧﻪ ﺕ ﺍﻧﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ

ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﯿﻨﻪ ﻭ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ

ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺰﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ

ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻬﺖ ﺯﻝ ﺯﺩه

ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻨﻪ

ادامه شعر در ادامه مطلب... 

توراخوب می شناسم

چشمانت رادرعمقش

به خوبی می شنوم

هم راه موسیقی ملایم وپرپیچ وخم

افکارت آرام می آرمم

وبه کرانه های دورسفرمی کنم

همه جابا منی

ای دوست

ای سایه ی همدم همیشگی همراهم

درکوره راه های زندگی

فانوس راهم

فرشته خدابخشی چرمهینی

تا زمانی که رسیدن به تو امکان دارد
زندگی درد قشنگیست که جریان دارد

زندگی درد قشنگیست ، بجز شب هایش!
که بدون تو فقط خواب پریشان دارد

یک نفر نیست تو را قسمت من گرداند?! 
کار خیر است اگر این شهر مسلمان دارد !

ادامه شعر و دو تایپوگرافی دیگر در ادامه مطلب...

لبخند زد به ساعت روی جلیقه اش

فرقی نداشت ساعت و روز ودقیقه اش

مو شانه کرد... ریش تراشید... عطر زد...

این بار هیچ حرف ندارد سلیقه اش

بر صندلی نشست... کبریت زد به پیپ

دستی کشید روی تفنگ عتیقه اش

با این پدر بزرگ فقط قوچ و میش کشت

خود را ولی نه!... مثل زن بد سلیقه اش

در لوله تفنگ گلوله گذاشت... گفت:

آدم چه فرق دارد قلب و شقیقه اش؟!

شلیک!... گمب!... بعد گلی مخملی شکفت

بر دکمه های تنبل روی جلیقه اش!...

محمد سعید میرزایی

گل بود و می شکفت بر امواج آب ماه
می بود و مستی آور
مثل شراب ماه
شبهای لاجوردی
بر پرنیان ابر
همراه لای
لای خموش ستاره ها
می شد چراغ رهگذر دشت خواب ماه
روزی پرنده ای
با بال آهنین و نفس های آتشین
برخاست از زمین

بقیه شعر در ادامه مطلب...

در بهار زندگی رفتی سفر تو بی خبر

نازنین دردانه‌ام، نشکن دل دیوانه‌ام

باران گرفت نیزه و قصد مصاف کرد

آتش نشست و خنجر خود را غلاف کرد

گویی که آسمان سر نطقی فصیح داشت

با رعد سرفه های گران سینه صاف کرد 

تا راز عشق ما به تمامی بیان شود

با آب دیده آتش دل ائتلاف کرد

جایی دگر برای عبادت نیافت عشق

آمد به گرد طایفه ی ما طواف کرد

اشراق هر چه گشت ضریحی دگر نیافت

در گوشه ای ز مسجد دل اعتکاف کرد

تقصیر عشق بود که خون کرد بی شمار 

باید به بی گناهی دل اعتراف کرد

قیصر امین پور

نشستم آلبوم عکس روبه رویم

یه تو کم شده از قلب و روحم

نشستم در اتاق خیره به بارون

به یادت دیگه نیستی زیر بارون

نشستم چای سردی روبه رویم

و یک بغض عجیـــب، تو گلویم

و پیری خسته به کنج اتاقش ماند

از این در رفتی و چشمم به در ماند

متن کامل در ادامه مطلب...

خواستم شعر بگویم قلمم زار گریست

چشم دفتر سر این شانه ی دیوار گریست

آمدم نقش تو را بر سر قالی بکشم

تار و پود غزلم بر سر آن دار گریست

عزم کردم که تو را از نظرم پاک کنم

دل به امید خوش لحظه ی دیدار گریست

روح بیمارم و در کالبدم درد ازل

جگرم در عطش سینه ی تب دار گریست

فال حافظ که زدم گفت نخواهی آمد

طوطی فال فقط بر من بیمار گریست

بعد تو سقف غزل های مرا باران شست

عنکبوتی که نمرد از غم آوار گریست

لیلی محمدی

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیایید

تا مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهائی من

سهراب سپهری

یک پنجره رو به باغ پاییز خوش است
کنسرت کلاغان سحرخیز خوش است

با خش خش برگ و نم نم بوسه ابر
یاد تو در این صبح دل‌انگیز خوش است

شهراد میدری

تا بار سفر را بست

بغض راه گلویم بست

باران شدیدتر شد

بغضم عمیق تر شد

معین کریمی

متن کامل در ادامه مطلب...

در نخستین ساعت شب،
در اطاق چوبیش تنها، زن چینی
در سرش اندیشه های هولناکی دور می گیرد، می اندیشد:
« بردگان ناتوانایی که می سازند دیوار بزرگ شهر را
هر
یکی زانان که در زیر آوار زخمه های آتش شلاق داده جان
مرده اش در لای دیوار است پنهان»

بقیه در ادامه مطلب..

شب محو انتظار تو بودم دمید صبح

گشتم به یاد روی تو قربان آفتاب

حضرت بیدل

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر ، با آن پوستین سرد نمناکش
باغ بی برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش
ساز او باران ، سرودش باد
جامه اش شولای عریانی ست

بقیه در ادامه مطلب...

نام اصلی: علی اسفندیاری

زمینهٔ کاری: شاعر، نویسنده، منتقد و نظریه‌پرداز ادبی

زادروز: ۲۱ آبان ۱۲۷۶ - یوش، بخش بلده، شهرستان نور، مازندران

مرگ: ۱۳ دی ۱۳۳۸ - شمیران، تهران

محل زندگی: یوش، تهران، آستارا

جایگاه خاکسپاری: امامزاده عبدالله تهران - سپس در حیاط خانه‌اش در یوش

لقب: پدر شعر نو

بنیانگذار: شعر نیمایی

تخلص: نیما

علي اسفندياري، مردي كه بعدها به «نيما يوشيج» معروف شد، در بيست‌ويكم آبان‌ماه سال 1276 مصادف با 11 نوامبر 1897 در يكي از مناطق كوه البرز در منطقه‌اي به‌نام يوش، از توابع نور مازندران، ديده به جهان گشود. او 62 سال زندگي كرد و اگرچه سراسر عمرش در سايه‌ي مرگ مدام و سختي سپري شد؛ اما توانست معيارهاي هزارساله‌ي شعر فارسي را كه تغييرناپذير و مقدس و ابدي مي‌نمود، با شعرها و راي‌هاي محكم و مستدلش، تحول بخشد. .در همان دهكده كه متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده ياد گرفت”.

متن کامل در ادامه مطلب...